Obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną.

Pan Jezus wyznaczył dzień święta Miłosierdzia Bożego i z tym świętem łączy wielkie łaski i obietnice.
W Dzienniczku pokornej służebnicy Bożej, świętej Siostry Faustyny Kowalskiej wyjaśnia, że Święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą niedziele po Wielkanocy  i, że kto w tym dniu przystąpi do spowiedzi świętej i komunii dostąpi darowania wszystkich grzechów nawet tych najcięższych.
To święto można porównać do chrztu świętego, jego moc oczyszczenia jest tak podobna jak chrzest.

Wielkość tego święta mierzy się miarą niezwykłych obietnic, jakie Jezus z tym świętem związał.
Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia – powiedział Chrystus – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 300).Niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat (Dz. 699).

Warto, więc korzystać z tej ofiarowanej łaski, jaką daruje nam sam Bóg. Przygotowaniem do tego święta ma być dziewięciodniowa nowenna poczynając od Wielkiego Piątku, Koronką do Miłosierdzia Bożego.

Niedziela Miłosierdzia Bożego to dzień w którym Pan Jezus obiecał przez św. siostrę Faustynę udzielać szczególnie swoich łask.
Módlmy się szczególnie koronką do Miłosierdzia Bożego i w godzinie konania Jezusa tj. między 15 – 16.00. Bądźmy ufni i wytrwali w tej modlitwie. 

Pierwszy tydzień po świętach wielkanocnych w Niedzielę zwaną w tradycji „Białą”, obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego.
To była wola samego Boga, którą wyraził za pośrednictwem św. Siostry Faustyny, zakonnicy ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w dniu  22 lutego 1931 roku.
Bóg objawił się siostrze Faustynie jako miłosierdzie. Odtąd siostra Faustyna miała tylko jedno pragnienie: aby wszyscy poznali Miłosierdzie Boże,  zawierzyli mu, bo w nim jest nadzieja zbawienia. Sama zaś siostra Faustyna uczyniła swoje życie posługą miłosierdzia.
,,Czuję — pisała — że się przemieniam cala w modlitwę, by wyprosić miłosierdzie Boże dla każdej duszy.

  * Fragment z Dzienniczka św. Faustyny *

” Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski. Wszystko, co istnieje, wyszło z wnętrzności miłosierdzia mego. Każda dusza w stosunku do mnie rozważać będzie przez wieczność całą miłość i miłosierdzie moje. Święto Miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego. ” (Dz. 699)